‘Camjo’. ,,Geen ‘kamjoo’ maar een ‘kemdjo’… “

Door: Arjan Hoefakker

‘kemdjo’. Zo moeten we Camjo journalisten die zelf de camera bedienen noemen, meent journalistiek docent aan de Chr. Hogeschool Windesheim Thed Brans. Volgens hem is de term camjo in de wereld gekomen nadat hij een onderwijsmodule had bedacht met die naam, alleen de uitspraak is anders.

Het heeft alles te maken met het succesvolle nieuwsprogramma ‘Hart van Nederland’ van SBS6. Directeur Fons van Westerloo wilde jaren geleden regionale vensters voor het programma, gemaakt door regionale producenten. De journalist in de regio dus. Thed Brans: ,,Er waren in die tijd jongens die beeldmateriaal aanleverden voor rampenzenders. ‘Stringers’. Dat waren geen goed opgeleide journalisten, maar in fototoestel of filmcamera geïnteresseerde amateurs. Fons van Westerloo wilde aan kwaliteitsverbetering doen van die mensen. ”

Brans bouwde daarom een onderwijsmodule onder de naam Camjo. ,,In Eemnes zat een camerabedrijf met de naam Camco , (fon: kemkoo) Mijn zoon heet Bojoe (fon: boodjoo). De Camjo werd samen dus als ‘kemdjoo’ uitgesproken De filosofie was; de cameraman te leren denken als journalist en de lokale tipgevende correspondent redactioneel te versterken en camera en montage vaardigheden bij te brengen voor het regionale venster.” Saillant detail is dat de onderwijsmodule nooit is gegeven op de opleiding journalistiek aan de Christelijke Hogeschool Windesheim in Zwolle, maar wel op op de journalistieke opleiding in Utrecht, “samen met toenmalig eindredacteur van HvNl, Jean Mentens”.

Dat camjo nu de algemeen geldende term is als het gaat over zelffilmende verslaggevers, knaagt niet aan Brans. ,, De term is gaan leven. Nu wordt de term camjo over de hele wereld gebruikt. Het is echt een aanduiding voor een vak van programmamakers dat journalistieke inhoud aan opname en montage laat paren. Als je in Nederland Camjo op zijn Amerikaans uitspreekt zijn er twee mogelijkheden. Of je denkt dat het een Amerikaans begrip is of:… Je kent mij… en mijn zoon… Ha, ha, ha…”