Fernando Alonso en Ferrari. Deze week maakte het Italiaanse team bekend dat de Spanjaard tot eind 2016 zal rijden in de scharlaken rode bolide uit Maranello. Dat is goed nieuws aan de vooravond van de Grand Prix van Spanje waar duizenden Alonso fans plaatsnemen op de tribunes. Als verslaggever voor de Formule 1 website F1Today.nl blikte ik vanochtend vooruit op de Grand Prix van Spanje, in het BNN Programma VierZeven op Radio 1.
Luister hier naar de bijdrage:
Helaas was de tijd te kort om een anekdote te vertellen op de radio, maar gelukkig is er internet! Als verslaggever reisde ik vaak naar het Circuit de Catalunya om verslag te doen en de coureurs te interviewen tijdens de voorbereidende testweken voorafgaand aan het seizoen. Na een drukke testweek zagen compaan Danny Sosef en ik ons genoodzaakt om ’s nachts te verblijven op het circuit bij Barcelona. Want Danny had een terugvlucht geboekt op het onmogelijke tijdstip van 5 uur ’s nachts. Om een hotel te boeken voor 3 uurtjes slaap was wat nutteloos.
En dus hingen Sosef en ik ’s avonds laat wat onbestemd rond in het mediacentrum. Slapen lukte niet, want de teams waren in de pitstraat onder ons nog druk doende om hun garages op te bergen en hun motorhomes af te breken. Een fotografe bewerkte nog wat laatste foto’s en de beveiligers van het circuit zaten in hun kantoor aan de koffie. Buiten was het behoorlijk mistig. Onze huurauto, een Ford Fiesta, stond tussen de kapitale mobiele restaurants van de verschillende teams en was door de mistwolken bijna niet te zien vanuit het mediacentrum.
Ik keek Danny aan en hij dacht hetzelfde als ik; “We doen het gewoon, het is nu of nooit.” Een minuut later startte ik de auto en reed stilletjes de pitstraat uit voor een rondje over het Circuit de Catalunya. In de eerste chicane vluchtte een konijnenfamilie voor de aanstormende Fiesta. Ik genoot ten top, voelde me even Michael Schumacher, ondanks het tekort aan vermogen in de Ford. Halverwege het circuit moest ik zelfs nog even de verlichting uit doen, omdat we langs een controlepost van de beveiligers zouden komen. De laatste bochtencombinatie was juist die week verlegd en aangepast, waardoor ik goed moest opletten om niet in de grindbak te belanden.
Het was spannend, het was gaaf, de adrenaline stroomde rijkelijk en wat was ik opgelucht dat de ingang van de pitstraat weer zichtbaar werd zonder gesnapt te zijn. We waren weer veilig. Totdat een immens kabaal zich van de pitstraat meerster maakte. Natuurlijk; we hadden het kunnen bedenken, we waren er in die week notabene tig keer per dag door gewaarschuwd. Elke keer als een auto de pitstraat inrijdt, klinkt er een schelle zoomer. Zo worden journalisten en teamleden in de pitstraat gewaarschuwd voor aanstormende Formule 1 bolides die de pitlane inrijden. We moesten maar eens zorgen dat we het circuit heel snel verlieten. En dat deden we.